Zelfhulpboeken gaan maar over één ding: persoonlijke ontwikkeling. Vaak staan ze vol met tips en strategieën voor het leren omgaan met bepaalde omstandigheden van het leven zoals persoonlijke groei, liefde, spiritualiteit, geluk, geld, carrière, opleiding, stress en zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast gaan zelfhulpboeken vaak over persoonlijke ervaringen van de auteurs, die hun belevingen en momenten uit het leven, waarvan ze hebben geleerd, delen om jou verder te helpen in je eigen ontwikkeling.   

Zelfhulpboeken confronteren de mens met zichzelf en laten ons nadenken over onze sterke en zwakke punten. Wellicht bieden ze een helpende hand in hoe we met het leven om moeten gaan.  

En soms is een helpende hand, juist datgene wat we nodig hebben om weer vooruit te kunnen in ons functioneren. Ik denk dat dit wellicht een reden kan zijn waarom we tegenwoordig zo verslaafd zijn aan zelfhulpboeken. Het is zo nu en dan namelijk zeer aangenaam om te kijken hoe een ander met bepaalde situaties in het leven omgaat. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat jij het precies zo moet doen, maar een steuntje in de rug kan nooit kwaad.  

Ik moet eerlijk bekennen, zelf stond ik (met mijn nuchtere hoofd) nogal negatief tegenover zelfhulpboeken. Ik was van mening dat deze boeken werden geschreven door mensen die het helemaal gemaakt hadden in het leven; de ultra-hippe meest succesvolle carrière-goeroes, die mij maar al te graag wilden vertellen hoe ik mijn leven moest leven. ‘’In 10 stappen naar een beter leven’’ (nou dacht ‘t toch van niet).  

Zelfhulpboeken zijn niet aan mij besteed, althans, dat dacht ik. Totdat op een dag, mijn huisgenoot het boek Untamed van Glennon Doyle in mijn handen duwde, en ik geconfronteerd werd met mijn vertekende beeld. Ik vond het boek werkelijk fascinerend en kwam erachter dat zelfhulpboeken niet gaan over hoe jij je leven moet leven. Integendeel, ze gaan onder andere over ervaringen met moeilijkheden in het leven, fouten die zijn begaan, zelfacceptatie en vooral over het proces van constant blijven leren. Ze benadrukken niet wat moet gebeuren, maar wat mogelijk is.  

Sommige boeken houden een spiegel voor. En ja, dat is soms confronterend, want soms kun je niets met adviezen, strategieën of tips die worden aangedragen en loopt het leven gewoon even niet zoals je graag zou willen. Onthoud dan dat de meeste auteurs van deze zelfhulpboeken waarschijnlijk ook tegen de diverse obstakels van het leven zijn aangelopen en daarvan hebben geleerd.  

Het gaat over wat deze boeken jou kunnen leren en niet over wat ze voor jou gaan veranderen. Dat heb je toch echt helemaal zelf in de hand!  

Imme is 20 jaar woont in Beesel, maar studeert Theaterwetenschappen in Amsterdam.  Spontaan, enthousiast en een tikkeltje chaotisch; dat is Imme. In haar vrije tijd kun je haar vinden in de tuin met een goed boek, in de keuken, waar ze experimenteert met verschillende gerechten, of lekker buiten in het zonnetje. Imme maakt muziek en is dol op theater. Maar haar favoriete dingen: dat zijn Italiaanse koffie, vakantie, goed eten en gezelligheid!