Waarom voelen wij ons aangetrokken tot romantische kerstfilms? Wellicht omdat ze het fenomeen van liefde verkondigen. In de klassieke films zijn het vaak alledaagse herkenbare personages waar wij ons gemakkelijk mee kunnen identificeren. (En nee, dan heb ik het niet over de ‘’slechte kerstfilm’’ waar ik een geheel andere blog aan zou kunnen wijden) 

Er wordt een beeld geschetst van liefdesverdriet, een zoektocht naar geluk of spontane ontmoetingen en eenzaamheid. En ja, natuurlijk worden deze verhalen en levenslopen van de personages aangedikt. Toch geeft het ons een vorm van comfort die in deze koude wintermaanden geen extra kwaad kan. 

Laatst luisterde ik naar een podcast over de voorstelling Love Song, over de universele zoektocht naar liefde in een tijd van datingapps en een scala aan mogelijkheden op liefdesgebied. In deze podcast werd benadrukt dat het beeld dat wij nu van liefde hebben wordt beïnvloed door de overdaad aan romantische films en de talloze liefdesliedjes. Het beeld dat wij hebben van liefde wordt ons vanaf het begin met de paplepel ingegoten, zonder dat we er erg in hebben. Hoewel dit vaak een geromantiseerd beeld is, voedt dit beeld echter onze verwachting van liefde en alles wat daarbij komt kijken.  

Dus als ik later wil weten hoe ik om moet gaan met liefdesverdriet hoef ik bij wijze van spreken, volgens Bridget Jones, alleen met een groot glas wijn op de bank te zitten om vervolgens keihard mee te blèren met de hit All by myself. Handig, toch?