Treinen is over het algemeen best leuk naar mijn mening. Ik werk graag met een beetje achtergrondgeluid, dus ik kan er artikelen en boeken lezen, en als ik minder zin heb om iets nuttigs te doen, luister ik gewoon muziek en staar uit het raam. Zelfs toen we nog mondkapjes moesten gebruikten, vond ik treinen helemaal prima. Kon ik tenminste ongestoord lipsyncen met mijn lievelingsnummers.  

Wat minder leuk is, is de onvoorspelbaarheid van de NS en Arriva. Want zoals ik net al schreef, zodra je een overstap van 17 minuten bijna mist, gaat er toch echt wat mis. Het lijkt wel alsof er dagelijks seinstoringen, kapotte treinen en spoorwisselfouten zijn, want iedere keer als ik hier met iemand anders over praat, bevestigt die mijn vervelende ervaringen (of gaat zelfs nog een stapje verder!).   

Een vriendin van me bedacht pas het woord “trainxiety”, een mix van de Engelse woorden “train” en “anxiety”, en ik denk echt dat dit de collectieve treinervaring het best beschrijft. Iedere keer als ik namelijk al merk dat het mis lijkt te gaan (en de machinist voor de tiende keer omroept dat we moeten wachten op een tegen-trein), blijf ik namelijk fanatiek de NS app hernieuwen om te kijken of ik nog wel op tijd aankom bij mijn bestemming of overstapmoment.   

Want dat is het vervelende: je kunt zoveel dingen onder controle houden, maar het openbaar vervoer? Daar heb je niks over te zeggen. Dus al pak je drie treinen eerder dan normaal omdat je per se fysiek aanwezig moet zijn bij dat lastige tentamen - als alle treinen in Nederland stilstaan, dan kom je er nog niet. Gelukkig is dit in ieder geval een situatie die ik zelf nog nooit heb meegemaakt (fingers crossed dat dit ook nooit zal gebeuren)!  

Het beste wat je dus kunt doen tegen je “trainxiety” is zorgen dat jij in ieder geval wél op tijd bent, ook al moet je vervolgens nog een halfuur op de juiste vertraagde trein wachten. En daarnaast moeten we misschien ook een beetje vertrouwen op de Nederlandse Spoorwegen. Ondanks de frequente missers, gaat het stiekem namelijk ook heel vaak goed. En uiteindelijk kom je dan toch altijd wel op je bestemming uit.  

Als derdejaars Engels studente heeft Laura (20) meer boeken en bijbehorende boekenleggers dan dat er in haar kast passen—en trouwens ook veel te weinig tijd om ze allemaal te lezen. Je kunt haar altijd wakker maken voor een MARVEL-marathon, Just Dance battle, of een karaoke sessie. Het liefst samen met vrienden en altijd met een lekkere snack!