Parijs is bijvoorbeeld een flinke stink-stad. Het ruikt er echt bijna overal naar uitwerpselen of riool – zelfs in het openbaar vervoer. En in de zomer is dat al helemaal storend, want dan ligt op elke hoek van de straat ook nog eens een afvalzak of drie waaruit een misselijkmakende geurencocktail omhoogstijgt.   

Daarnaast is Parijs volgens velen stiekem helemaal niet zo heel mooi. De Arc de Triomphe? Ver weg en op een gevaarlijke plek gelegen (als je tenminste boven de grond de rotonde wil oversteken). De Champs-Élysées? Lang, maar niet heel spannend. De Sacre Coeur? Vooral veel trappen. De Notre Dame? Nog altijd deels in de stijgers. Jammer dan.   

En de Eiffeltoren? Ziet er leuk uit op foto's, maar als je dichterbij komt dan is het eigenlijk toch gewoon een grote hoop metaal. En die lichtjes die aangaan in de avond zijn meer kitsch dan gezellig. Als laatste is Parijs gewoon net als elke andere grote stad: er zijn veel zakkenrollers, het is er extreem druk, en alles is mega duur.   

Zo is eigenlijk alles in Parijs vooral heel geromantiseerd geworden op sociale media, maar in het echt helemaal niet extra bijzonder. Het gaat zelfs zo ver dat er een bekend ‘Paris Syndrome’ bestaat, dat vooral bij mensen uit Azië voorkomt, waarbij ze zo teleurgesteld zijn als ze eindelijk in Parijs komen na jarenlange hype over de stad, dat ze zich mentaal en fysiek onwel voelen (Google maar!).   

Om jullie nu aan te raden nooit Parijs te bezoeken is misschien een beetje overdreven, maar zorg er in ieder geval voor dat je goed voorbereid bent en niet valt voor het Paris Syndrome. Zolang je naast het geromantiseerde beeld ook maar denkt aan deze andere kenmerken, komt dat vast wel goed!  

Laura