STAP 1: De aanstoot Oké eerlijk is eerlijk, ik schreef wel dat ik mijn kamer opruimen fijn uitstelgedrag vind, maar dat betekent niet dat het helemaal uit zichzelf gebeurt. Er is altijd één specifieke aanstoot die de metaforische druppel is die de emmer doet overlopen. Zoals die bureaustoel die zo vol geraakt is met kleding dat de berg er prompt weer vanaf glijdt. Of het feit dat ik grote delen van mijn vloer niet meer kan zien door mijn lesboeken. Oeps. Tijd om op te ruimen dus.   

STAP 2: De eerste stapjes  De eerste stapjes van het kameropruimproces gaan altijd vrij soepel. Ik slaap namelijk op zolder, en balken stofvegen is makkelijk zat. Mijn boeken opstapelen? Check. Mijn kleding in de was doen en/of netjes opvouwen? Al ietwat uitdagender (“kan deze trui nog?”) maar nog niet onmogelijk. Totdat het dat wel wordt.   

STAP 3: De vervelende klusjes Ik heb een persoonlijk veto tegen het stofzuigen van vloerbedekking, dus wanneer de tijd daarvoor eindelijk is aangebroken - en ik al bezweet, bestoft en bekaf ben - val ik dat beruchte tapijt aan zonder veel zin. En wanneer ik eindelijk kan stoppen na een half uur hard werken ben ik nog bezweter, bestofter en bekaffer (als dat een woord is). Maar gelukkig zijn de vervelende klusjes dan eindelijk klaar.   

STAP 4: Het openen van een la Wat ik daarna meestal probeer, is vaak een kleine tegenvaller in mijn kameropruimproces: het openen van een la. Begrijp me niet verkeerd, op dit moment ziet mijn kamer er al spik en span uit, maar de oppervlakten die niet zichtbaar zijn? Die zien er iets minder prachtig uit. Mijn rommella vooral, wordt gewoon steeds verder gevuld zonder er iets uit te halen. Dus dat probeer ik meestal nog even. Maar ja, inmiddels is het al avond en heb ik weinig zin meer.   

STAP 5: Het opgeven Na drie dingen uit de rommella gehaald te hebben waar ik drie kwartier naar heb gekeken (oké maar eerlijk, hoe grappig is het om liedjes te zingen die je geschreven hebt op je achtste?) ben ik er wel klaar mee. Ik deed een poging, en het mislukte (weer). Maar mijn kamer is in ieder geval schoon zo ver het oog reikt.  Komen deze stappen jullie herkenbaar voor? Of ben ik misschien de enige die het kameropruimproces zo beleeft? Beschrijf jullie ervaringen vooral in de comments! Hoe dan ook, ik weet zeker dat mensen zullen herkennen dat het in ieder geval minder vreselijk lijkt als vroeger. Uitstelgedrag blijft toch handig.  

Als derdejaars Engels studente heeft Laura (20) meer boeken en bijbehorende boekenleggers dan dat er in haar kast passen—en trouwens ook veel te weinig tijd om ze allemaal te lezen. Je kunt haar altijd wakker maken voor een MARVEL-marathon, Just Dance battle, of een karaoke sessie. Het liefst samen met vrienden en altijd met een lekkere snack!