Hoewel wij meestal met de auto naar de vakantiebestemming rijden, had mijn studie (de eerste week van de vakantie van mijn ouders) toch net wat meer prioriteit. Het gevolg: dit jaar niet met de auto naar Italië, maar een weekje later met het vliegtuig vanaf Schiphol. En laten we het maar even zo zeggen; dat liep niet helemaal volgens plan (en dat noem ik een understatement...)  

Ik zal voor het gevoel even een situatie schetsen.  Onze vlucht naar Milaan zou om 7.00 uur in de ochtend vertrekken. Om er zeker van te zijn deze vlucht te halen, waren mijn zusje en ik om 4.00 uur (wat ik diep in de nacht noem) op Schiphol aanwezig. Al bij aankomst op het vliegveld stonden de rijen tot buiten, lagen pre-vakantiegangers te slapen op de grond en waren de incheckbalies nog gesloten. De gehele situatie zag er nou niet bepaald rooskleurig uit, maar hoop doet leven zullen we maar zeggen.  

Toen wij om 6.50 eindelijk bij de douane waren aangekomen en de ellenlange rij zagen (de wachttijd maar liefst 40 minuten) zakte de moed ons in de schoenen. Die vlucht van 7.00 uur konden wij op onze buik schrijven. Onze teleurstelling werd echter snel ontkracht toen we een bericht kregen van de vliegmaatschappij dat onze vlucht met een kwartier vertraagd was. Deze vertraging van een kwartier werd uiteindelijk een vertraging van 45 minuten. Langzaam maar zeker kwam onze hoop terug. 

Na eindelijk de douane gepasseerd te hebben, zijn we werkelijk gesprint naar de gate (weer een bevestiging van mijn gebrek aan conditie). Compleet buiten adem en bezweet, zagen wij, tot onze diepe teleurstelling, het vliegtuig waar wij in hadden moeten zitten de lucht in verdwijnen. Helaas, op 3 minuten onze vlucht gemist. Op naar de omboekbalie (waar de rij ook van hier tot Tokio stond). 

Hoewel deze dag misschien klinkt als pure ellende (en ja, tot op een zekere hoogte was dat het ook), haal ik toch wat leuke momentjes uit deze dag. Zo werd ons in de rij spontaan een kop koffie aangeboden door een medewerker. Bovendien ontstond er een gevoel van saamhorigheid tussen (bijna) alle reizigers. En bovenal hebben we ontzettend leuke mensen leren kennen en werd onze wachttijd overbrugd door een fanatiek potje 30seconds met vreemden te spelen. En tot mijn grote geluk werd onze vlucht omgeboekt naar diezelfde avond en kregen we een gratis lunch ter compensatie. 

De chaos op Schiphol is zeker vervelend en ik zal ook niet ontkennen dat ik de gehele situatie vervloekte bij het missen van mijn vlucht, maar uiteindelijk ben ik gewoon op mijn bestemming aangekomen, heb ik leuke mensen leren kennen en er een gratis lunch uitgehaald. Dus om terug te komen op de titel van deze blog. Probeer vooral rustig te blijven, geniet optimaal van de kleine verassingen gaandeweg en leg je bij de situatie neer. Want het is immers vakantie, toch?  

Imme is 20 jaar woont in Beesel, maar studeert Theaterwetenschappen in Amsterdam.  Spontaan, enthousiast en een tikkeltje chaotisch; dat is Imme. In haar vrije tijd kun je haar vinden in de tuin met een goed boek, in de keuken, waar ze experimenteert met verschillende gerechten, of lekker buiten in het zonnetje. Imme maakt muziek en is dol op theater. Maar haar favoriete dingen: dat zijn Italiaanse koffie, vakantie, goed eten en gezelligheid!