De vicieuze cirkel van mijn haardilemma's

Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik over het algemeen niet zo heel veel geef om mijn haar. Iedere paar maanden rouleer ik weer van vaste stijl, maar daar houdt de variatie ook weer op (kleine tip: houd de lage paardenstaart niet te lang aan, ik lijk nu kaal op al mijn basisschool foto’s...). En haarverzorging? Daarin ben ik al helemaal lui.

Ik bedoel, aan sommige dingen hecht ik heus wel waarde, zoals shampoo waar geen sulfieten, sulfaten en andere gerelateerde boosdoener-chemicaliën in zitten, want dat beschadigt je haar. En die shampoo koop ik ook nog in de vorm van een zeepje, zodat ik geen plastic verspil aan de fles.

Crèmespoeling daarentegen? Vertel het niet aan mijn kapper, maar daar heb ik eigenlijk nooit zin in en/of tijd voor. Stylingproducten? Uh, ik heb naast mijn normale haarborstel nog een ronde, maar daar houdt het dan ook gauw bij op. Verder dank ik mijn ouders nog maar een keertje voor de stijltang die ik in de tweede heb gekregen voor mijn verjaardag, maar moet ik me meteen daarna ook even verontschuldigen want ik denk dat het aantal keren dat ik die gebruikt heb nu ligt op twee (waarvan één keer door mijn zusje).

En als we dan echt teruggaan naar de kern van dit probleem, ben ik er ook gewoon niet heel goed in. Een knotje maken lukt, op de "onbewust slordig op een manier waarop het toch bewust slordig lijkt"-manier (al klinkt de term "messy bun" misschien toch beter), maar bij vlechten houdt mijn kennis bijvoorbeeld al zo goed als op. En dan bedoel ik normaal vlechten, niet de french-fishtail-waterfall-partial braids die je werkelijk op alle niche hair-care pinterest pagina's vindt.

Al met al kun je dus concluderen dat ik inderdaad niet zo veel geef om mijn gemiddelde "hairdo". Maar om de zoveel tijd komt er weer zo'n ommekeer waarna ik toch weer eens iets anders wil met mijn haar. Vorig jaar rond deze tijd ging ik experimenteren met de curly-girl methode - maar krullend haar heb ik nog steeds niet, en dit keer heb ik de irritante drang om het kort te knippen. Niet gewoon schouderlengte, maar kort kort.

Ga ik dat doen? Eerlijk is eerlijk, waarschijnlijk ben ik 1. weer te laf om iets te veranderen (verandering is eng, mensen) en 2. niet getalenteerd genoeg om echt iets met kort haar te kunnen (stylen is echt een ondergewaardeerd onderdeel van een kappersbezoek). Uiteindelijk onderdruk ik de drang dus toch en leg ik me neer bij nog een jaar rondlopen met een ontembare "sjpoeskop" die iedere dag hetzelfde zit.

Ach, volgend jaar ben ik dezelfde vicieuze cirkel weer rond. Misschien durf ik dan eindelijk eens te gaan voor iets nieuws. Wat is jullie mening over een permanentje?
 

Laura

Als derdejaars Engels studente heeft Laura (20) meer boeken en bijbehorende boekenleggers dan dat er in haar kast passen—en trouwens ook veel te weinig tijd om ze allemaal te lezen. Je kunt haar altijd wakker maken voor een MARVEL-marathon, Just Dance battle, of een karaoke sessie. Het liefst samen met vrienden en altijd met een lekkere snack!