Vier dagen stage in de week, de nodige scriptiedeadlines, een volledig bestuursjaar, de vele uitjes met vrienden en zo kan ik nog even doorgaan. Mijn Google Agenda valt te vergelijken met een kleurenpalet door de hoeveelheid afspraken en alle dingen die ik nog moet doen. Oh ja, en dan moet er ook nog gewerkt worden, want mijn huur betaalt zich niet vanzelf.  

Hoewel mensen om mij heen roepen dat ik het iets rustiger aan moet doen en wat beter op mijzelf moet letten, gaat dit advies het ene oor in en het andere weer uit. Want ik ga toch niet al deze leuke dingen missen, hoor ik een stemmetje zeggen. Ik wil het allemaal, ik doe het allemaal.  

En hier gaat het mis, want aangezien ik alle dingen graag doe en hier meestal energie uit haal, ben ik ergens ook bang om dingen te missen, om mensen teleur te stellen en mijn eigen verwachtingen en verantwoordelijkheden niet na te komen. Dan wordt de grens tussen leuk vinden en ‘moeten’ ineens erg klein.  

Inmiddels, terwijl ik aan het klagen ben over het feit dat ik niets kan doen en mij op dit moment volkomen nutteloos voel, drukt mijn moeder het boek Houden van dingen die niet perfect zijn van Haemin Sunim in mijn handen. In mijn ogen een zweverig boek met allemaal levenswijsheden waar ik niet op zit te wachten. Omdat ik niets beters te doen heb begin ik, licht gefrustreerd, toch maar met lezen. Tot mijn grote verbazing word ik getroffen door de rake uitspraken.  

Goed voor jezelf zorgen is de titel van het eerste hoofdstuk. Het komt erop neer dat je soms even tijd moet maken om alles op een rijtje te zetten, prioriteiten te stellen en aan jezelf te denken. Of zoals Sunim het beschrijft ‘precies zoals je in een vliegtuig wordt verteld dat je eerst je eigen zuurstofmasker op moet zetten voordat je je kind helpt dat van hem op te zetten, is er niets egoïstisch aan om eerst voor jezelf te zorgen.’ Dus laten we daar een voorbeeld aan nemen. En ga je toch te hard, dan remt het leven je vanzelf wel af.  

Imme