De wonderlijke wereld van LinkedIn
Hoe dichter je bij het einde van je studie komt, hoe minder je er weg van kunt blijven: LinkedIn. Wat ooit begon als een CV-database is nu een soort professionele facebook geworden. Ik heb een soort haat-liefde relatie met het platform, want er is genoeg om te haten… maar zoals gewoonlijk zijn dingen niet zwart/wit.
Laat ik maar even door de zure appel heen bijten: ja, LinkedIn is nuttig. Je kan gemakkelijk connecties maken (volgens mij ligt de lat nog lager dan “vrienden” zijn op Facebook), oriënteren wat voor bedrijven er zijn, bla bla bla. Dat haalt niet weg van het feit dat wat je moet doen om dat nut eruit te halen stom is.
Mijn grootste ergernis is namelijk wat het platform van je eist (als je het effectief wil gebruiken, tenminste). Je pakt de carrière-versie van jezelf en gaat eigenlijk jezelf marketen. Hiermee reduceer je jezelf tot een product en moet je nóg meer tijd steken in je (toekomstige) werk. Wie heeft daar nu zin in?
Maar dan komt de content die erop gedeeld wordt. Ik ben nog maar een paar weken op het platform, en ik ben… aangenaam verrast? Er worden best vaak interessante dingen gepost, voornamelijk zakelijk maar soms ook met een persoonlijke flair. Dit maakt het nogal irritant voor mij, want is het niet zo veel makkelijker om iets gewoon te haten?
Ik zal gewoon op LinkedIn blijven natuurlijk, want het is (zucht) nuttig. Helaas moet je daarvoor wel werken aan je carrière buiten de uren die ik ervoor zou uittrekken (40 uur per weer studeren, bijvoorbeeld). Maar ja, soms kun je niet alles hebben.