Kijk, inmiddels zit ik misschien helemaal op mijn plek in Nijmegen, maar de eerste drie jaar dat ik studeerde, deed ik dat lekker vanuit thuis. En daar heb ik nooit spijt van gehad. Er bestaat nu eenmaal een vast idee in onze maatschappij dat je wanneer je gaat studeren ook zo snel mogelijk het huis uit moet of wil. Maar dat had ik nu eenmaal niet meteen.  

Ten eerste was ik een jonge leerling, aangezien ik nog 17 was toen ik begon. Daarnaast begon halverwege mijn eerste jaar de Coronapandemie, en volgde ik mijn lessen voor anderhalf schooljaar van achter mijn laptopscherm; verhuizen zou alleen maar geldverspilling zijn geweest. Pas in mijn derde jaar moest ik weer reizen, en ja, toen ging ik rustig op zoek en vond ik een kamer. En nu ben ik hier.  

En met hier bedoel ik: op een moment in mijn leven waarop ik veel volwassener en verstandiger ben. Een moment waarop ik niet meer automatisch stress krijg van het idee om alleen te wonen. Maar ook het punt waarop ik eindelijk meer interesse heb om bijvoorbeeld ‘s avonds in Nijmegen dingen te doen met mijn vrienden die hier al woonden. En dan ben ik óók nog een veel betere kok dan drie jaar geleden (leven op Thuisbezorgd maaltijden lijkt me namelijk erg financieel onverantwoord).  

Om een lang verhaal kort te maken: mensen verwachten misschien van je dat je als student zijnde meteen je ouderlijk huis uit wil, maar er is niks mis met wachten tot een moment voor JOU goed voelt. Ik weet zeker dat zeventienjarige ik de combinatie van een nieuwe uni, nieuwe manier van leren, nieuwe mensen, nieuwe stad EN nieuw huis niet goed aan had gekund. En dat terwijl ik nu van mijn verhuizing nog geen moment spijt heb gehad.   

Eerlijk, jouw tijd komt wel - er is toch niemand anders die voor jou kan bepalen wat een juiste keuze is. Het is toch jouw leven. En als het voor jou beter is? Blijf dan nog lekker even thuis.